0 Flares Twitter 0 Facebook 0 Email — Filament.io Made with Flare More Info’> 0 Flares ×
Mijn “state of mind” bestaat uit 2 standen. Het meisje dat alles zo mist en vast houdt aan het verleden, dat heel hard hoopt dat alles op zijn pootjes terecht komt. Niet nu, maar over een tijdje, als alles weer rustig is. Als de emoties gezakt zijn en als beide gegroeid zijn in hun ik. Het andere meisje is vastberaden en zelfstandig. Sterk en onafhankelijk. Beloofd zichzelf nooit meer zo te laten kwetsen door een man en houdt onvoorwaardelijk van zichzelf. Althans dat is de uitdaging, de opdracht die ze zichzelf gegeven heeft. “Het is nu tijd voor mij!”
Ik wissel tussen die twee meiden, lijk wel schizofreen. Er gaat geen dag voorbij zonder dat de tranen over mijn wangen rollen afgewisseld door dat ik vastberaden voor mezelf kies. Het kan op een seconde switchen. Gelukkig wordt de sterke variant van mezelf sterker. Om mezelf aan mijn onvoorwaardelijke liefde voor mezelf te herinneren kocht ik een ring. Als basisliefde voor mezelf. Als de man waar ik van hou het me niet kan geven, dan moet ik het in mezelf zoeken. En dat maakt me sterk. Want de basisliefde moet ten alle tijden uit jezelf komen. Stormen laten je leren…
Ik wil graag liefdevol zijn, zowel voor mezelf als voor anderen. Ik wil niet afhankelijk zijn van de liefde die anderen mij geven, want die is eindig. Ik wil sterk zijn, onafhankelijk en zelfstandig. Ik wil graag anderen helpen te groeien, maar nooit ten koste van mezelf. Ik wil mensen hun fouten vergeven, net zoals ik mezelf mijn eigen fouten wil vergeven. Ik wil een verrijking zijn voor anderen, door mijn liefde te delen. Wie met me mee loopt, loopt mee. De rest laat ik gaan. Ik vertrouw op het universum dat het goed komt. Ik kan niet iedereen helpen, al zou ik dat nog zo graag willen.
Ik hou van jou, maar ik hou nog meer van mezelf…
Namasté, Mirte
0 Flares Twitter 0 Facebook 0 Email — Filament.io Made with Flare More Info’> 0 Flares ×
Leave a Reply
