0 Flares Twitter 0 Facebook 0 Email — Filament.io 0 Flares ×
En alweer is het leven niet te plannen. Ik kijk naar buiten en voorzichtig komt de zon door. Een groot deel van de dag voel ik me goed, het andere deel zorgt voor confrontaties met mezelf. Dat kan variëren tussen een kleine discussie met mezelf, tot schreeuwend op de motor zitten. Over mijn motor gesproken, hij staat te koop. Toch wel lastig om je eerste motor te verkopen. Veel geld ingestoken, maar niet geschikt voor mijn reis naar Italie, mijn avontuur. Teleurstelling al om, maar het is nu eenmaal zo.
Door dit voorval heb ik mijn reis moeten uitstellen, maar een nieuwe datum staat vast. En van uitstel komt geen afstel en wat er ook mag zijn dan, ik ga alleen. Dat ben ik mezelf verschuldigd. Dat beloof ik hier en nu, bij deze plechtig.
Heel voorzichtig wordt ik geconfronteerd met mijn geleerde lessen. Toepassen van inzichten. Ben ik er klaar voor? Nee, fijn dat het langzaam gaat. Ik wil niet nog eens dezelfde fout maken en wil niet nog eens gigantisch op mijn bek gaan. Maar mijn hart fluistert, probeer het…. dat beter dan spijt. Zonder verwachtingen kijk ik wat er gebeurt, al heb ik soms de neiging om me er we weer vol in te gooien. Maar ik doe het niet, want daarmee verlies ik weer mezelf. En dat nooit meer. Ik ben dankbaar voor hetgeen dat is. Nieuwsgierig naar wat komen gaat. En zo sta ik elke dag weer op. Geniet van de dag en ben dankbaar voor hetgeen dat gebeurt.
Namasté, Mirte
0 Flares Twitter 0 Facebook 0 Email — Filament.io 0 Flares ×