Terwijl de klanken van de muziek mijn oren bereiken, komen herinneringen boven. Herinneringen aan chocoladebruine ogen met lange wimpers, een hand op mijn rug en de voelbare spanning tussen ons. Ik ben zo blij dat ik ooit mijn wens heb laten uitkomen. Dansen, iets wat ik al deed, altijd net niet op het ritme. Gewoon hoe de bewegingen bij me opkwamen en meestal eindigend op de vloer. Huilend, omdat het zoveel emoties losmaakte. Nu eindig ik ook op de vloer, maar met een diepe achterover buiging, terwijl jij me vasthoudt en me het gevoel geeft dat ik een prinses ben. Dat is jouw kracht, schatje.
Als ik met jou dans, dan voel ik dat ik leef. Ik leef zo intens, dat ik er soms last van heb. Alle emoties, die me gek maken. Van extreem hoog tot extreem diep. Maar neem me mee in een dans en ik laat me leiden, ik volg je met mijn ogen dicht. Een grote smile verraad me dat ik geniet. Jouw armen om me heen, die me leiden. Mijn benen tussen de jouwe. Mijn lange haar verstrikt in jouw armbandje. Een kus op mijn voorhoofd, lieve woorden in mijn oor.
Ik geef me over… neem me mee… ik vertrouw je…. I love you….
Namaste, your love, your lemon, your world